عشق وسیله رسیدن به خداست

نویسنده: مجنون

شنبه 87/4/29 ساعت 11:0 صبح

نه تو می مانی، نه اندوه

و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب یک رود قسم

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند

لحظه ها عریانند

به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز

تو به آینه

نه

آینه به تو خیره شده ست

تو اگر خنده کنی او به تو خواهد خندید

و اگر بغض کنی

آه از آینه دنیا که چه ها، خواهد کرد

گنجه دیروزت پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف

بسته های فردا همه ای کاش ای کاش

ظرف این لحظه و لیکن خالیست

غم که از راه رسید در این سینه بر او باز مکن

تا خدا یک رگ گردن باقیست!!!

تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده...

اره تو این دنیا هیچی نمی مونهه غم ِغصهِ شادی...همه و همه رفتنین..

من ِ تو همه میریم بجز خدا...

نظرات دیگران ( )

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

درباره من

لوگوی وبلاگ

مطالب بایگانی شده

لینک دوستان من

اشتراک در وبلاگ

وضعیت من در یاهو

یــ